Strategia, która została przygotowana na potrzebę rozwoju GS, w początkach jej istnienia, określała trzy sfery w których, zgodnie z potrzebami członków, miała koncentrować się aktywność ekonomiczna Spółdzielni.

Były to:

• skup produkcji rolnej i hodowlanej

• organizowanie spędów trzody i bydła

• prowadzenie placówek zbiorowego żywienia, zakładów usługowych, wytwórczych i przetwórczych

 W następnych latach swojego istnienia Gminna Spółdzielnia systematycznie się rozwijała. Otwierano kolejne sklepy, przejęto w użytkowanie młyn wodno-motorowy w Szynkielewie, utworzono ośrodek maszynowy, który dysponował traktorem, młockarnią i siewnikami zbożowymi, wybudowano buchty spędowe, magazyn paszowy, nawozowy, środków ochrony roślin, uruchomiono zakład masarski, piekarnię, ciastkarnię, dokupywano ziemię przeznaczoną na prowadzenie działalności. W związku z realizacją urbanistycznych planów miasta Pabianic niektóre z tych obiektów zostały zastąpione nowowzniesionymi. Pozwoliło to GS-owi harmonijnie wkomponować się w nową strukturę urbanistyczną rozwijającego się regionu.

W 1977 roku Rejonowa Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbytu „SCH” w Łodzi przekazała GS w Pabianicach nieodpłatnie sześć sklepów różnej branży, restaurację, ubojnię królików, magazyn artykułów masowych i buchty spędowe. Niezależnie od tego nieustannie rozbudowywano sieć handlową na wsiach, modernizowano istniejące obiekty, budowano nowe. Wzrastało zatrudnienie, obroty i zyski. Na koniec 1985 roku majątek Spółdzielni wynosił 270 milionów 127 tysięcy trzysta zł (według cen z roku 1985).

Rok 1989 przyniósł radykalne zmiany gospodarcze i ustrojowe. Ustawa z 20 stycznia 1990 r. spowodowała dekoncentrację spółdzielczości, zlikwidowała centralne i regionalne związki. Spółdzielczość uznano za część gospodarki podlegającej prywatyzacji. Ta szokowa terapia spowodowała bankructwo wielu spółdzielni. Determinacja członków Spółdzielni „SCH” w Pabianicach pomogła im przetrwać ten bardzo trudny czas.